"Κάθε φορά που βρέχει μοναξιά
φουσκώνουνε της ποίησης τα ρυάκια."
...λέει ένα δίστιχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Είναι πολύ απλό:
τα λέει τόσο ωραία!
Με τα ποιήματά του... σίγουρα καλύτερα από μένα.
Έτσι, γιατί να μη φουσκώσει αυτό το post με τις δικές του λέξεις;
Λέει αυτό που σκέφτομαι και γω.
Λέει αυτό που λέει καμιά φορά στις διαλέξεις του
ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο:
"Είναι, κορίτσι μου, το πρόβλημα της ζωής σου η παγκοσμιοποίηση;
Εσύ, αγόρι μου, ξυπνάς το πρωί και λες: Αχ, γιατί να υπάρχει τόση αδικία στον κόσμο;
Αφού αυτό που σας απασχολεί καθημερινά είναι πώς θα ρίξετε αυτόν ή αυτήν που γουστάρετε στο κρεβάτι!"
Levan Mindiashvili - Vector Lovers
"Διάλειμμα χαράς"
Απάνω που έλεγα να πάψω πια τα ερωτικά,
να γράψω κάτι και για τη δυστυχία του διπλανού μου,
γνώρισα εσένα κι αναστατώθηκα ολόκληρος,
και παν περίπατο όλα μου τα προγράμματα.
Και να που κάθομαι και γράφω πάλι τραγούδια
φλεγόμενος για τα πρασινωπά σου μάτια,
διψώντας το σάλιο σου
κι αναπολώντας τη μοναδική μας τσαιράδα,
τότε που τα κουνούπια μας τσιμπούσαν σαστισμένα
Απάνω που έλεγα να πάψω πια τα ερωτικά,
να γράψω κάτι και για τη δυστυχία του διπλανού μου,
γνώρισα εσένα κι αναστατώθηκα ολόκληρος,
και παν περίπατο όλα μου τα προγράμματα.
Και να που κάθομαι και γράφω πάλι τραγούδια
φλεγόμενος για τα πρασινωπά σου μάτια,
διψώντας το σάλιο σου
κι αναπολώντας τη μοναδική μας τσαιράδα,
τότε που τα κουνούπια μας τσιμπούσαν σαστισμένα
μ' αυτήν την απαράμιλλη προσήλωσή μας,
και τα αγκάθια μπήγονταν στο σώμα μας
έκπληχτα για την τόση αδιαφορία.
Ήταν ένα διάλειμμα χαράς,
ας μου το συγχωρέσουν οι δυστυχισμένοι.
δεν πόνεσα ακόμη αρκετά
για να μ' αγγίξει ο πόνος του διπλανού μου.
(Ανυπεράσπιστος Καημός, 1955 - 1970)
και τα αγκάθια μπήγονταν στο σώμα μας
έκπληχτα για την τόση αδιαφορία.
Ήταν ένα διάλειμμα χαράς,
ας μου το συγχωρέσουν οι δυστυχισμένοι.
δεν πόνεσα ακόμη αρκετά
για να μ' αγγίξει ο πόνος του διπλανού μου.
(Ανυπεράσπιστος Καημός, 1955 - 1970)
"Έχετε ερωτευθεί στη ζωή σας;
Δώδεκα φορές μόνο, και πολύ έντονα.
Με ανταπόκριση;
Μόνο μια φορά με ανταπόκριση. Τα υπόλοιπα ήταν πλατωνικοί έρωτες ή μάλλον... πώς το λένε... ιδεοληψίες. Η μαμά μου έλεγε «με το νου σου μπαϊράμι κάνεις», δηλαδή με το νου μου ζούσα έρωτες φανταστικούς. Αλλά τι σημασία έχει; Ο έρωτας δεν είναι πότε θα μπει το ένα μέσα στο άλλο. Έρωτας είναι αυτό που ποθείς.
Ακόμα κι αν δεν το 'χεις;
Ο πόθος είναι! Τίποτε άλλο. Τα άλλα είναι τρίχες.
Ο ένας έρωτας που είχε ανταπόκριση...
Αυτός ήταν ο χειρότερος! (γέλια)
Επειδή είχε ανταπόκριση;
Βεβαίως! Αυτό που ποθείς, μόλις το κατακτάς είναι σα να μην υπάρχει. Το κλασικό παράδειγμα: «Πόσο θα ήθελα να μπω μέσα σε μια ωραία, γαλάζια θάλασσα!». Ε, μπήκες! Και τι έγινε; Τι νιώθεις που μπήκες στη θάλασσα;
Ε, πώς! Μια δροσιά!
Τίποτα δε νιώθεις! Μια ιδέα είναι. Έτσι κι ο έρωτας, είναι τίποτα."
Δώδεκα φορές μόνο, και πολύ έντονα.
Με ανταπόκριση;
Μόνο μια φορά με ανταπόκριση. Τα υπόλοιπα ήταν πλατωνικοί έρωτες ή μάλλον... πώς το λένε... ιδεοληψίες. Η μαμά μου έλεγε «με το νου σου μπαϊράμι κάνεις», δηλαδή με το νου μου ζούσα έρωτες φανταστικούς. Αλλά τι σημασία έχει; Ο έρωτας δεν είναι πότε θα μπει το ένα μέσα στο άλλο. Έρωτας είναι αυτό που ποθείς.
Ακόμα κι αν δεν το 'χεις;
Ο πόθος είναι! Τίποτε άλλο. Τα άλλα είναι τρίχες.
Ο ένας έρωτας που είχε ανταπόκριση...
Αυτός ήταν ο χειρότερος! (γέλια)
Επειδή είχε ανταπόκριση;
Βεβαίως! Αυτό που ποθείς, μόλις το κατακτάς είναι σα να μην υπάρχει. Το κλασικό παράδειγμα: «Πόσο θα ήθελα να μπω μέσα σε μια ωραία, γαλάζια θάλασσα!». Ε, μπήκες! Και τι έγινε; Τι νιώθεις που μπήκες στη θάλασσα;
Ε, πώς! Μια δροσιά!
Τίποτα δε νιώθεις! Μια ιδέα είναι. Έτσι κι ο έρωτας, είναι τίποτα."
Ε, κάτι θα είναι και ο έρωτας...
Δεν μπορεί...
